Topola

Żoliborz, ul. Braci Załuskich 7

Na skraju Górek Włościańskich, obok niedawno założonej pasieki, rośnie olbrzymia stara topola. Nie wiem, ile ma metrów wysokości, ale dosięga niemal do dziesiątego piętra sąsiedniego bloku, a jej sękaty pień jest tak gruby, że jeden człowiek go nie obejmie. Pamiętam ją z dzieciństwa – od ponad trzydziestu lat niewiele się zmieniła. Widziałam ją z okna mojego pokoju w rodzinnym mieszkaniu, a i teraz, gdy bywam w okolicy, lubię koło niej przechodzić. To ciekawe, jak uspokajająco potrafi działać na człowieka takie stare drzewo. Stając pod nim i podziwiając jego ogrom, możemy zrozumieć, jak niewiele dla innych organizmów znaczy ludzki wymiar czasu. Taka perspektywa przynosi poczucie małości i znikomości, ale równocześnie także dziwnego bezpieczeństwa.